تفاوت بین کاربید بور و اکسید بور
کاربید بور که به الماس سیاه نیز معروف است دارای فرمول مولکولی B4C است و معمولاً یک پودر خاکستری مایل به سیاه است. این یکی از سه سخت ترین ماده شناخته شده است (دو مورد دیگر الماس و نیترید بور مکعبی هستند) و در زره تانک ها، جلیقه های ضد گلوله و بسیاری از کاربردهای صنعتی استفاده می شود. سختی Mohs آن 9.3 است.
کاربید بور می تواند تعداد زیادی نوترون را بدون تشکیل هیچ ایزوتوپ رادیواکتیو جذب کند، بنابراین یک جاذب نوترون ایده آل در نیروگاه های هسته ای است و جاذب های نوترون عمدتاً سرعت شکافت هسته ای را کنترل می کنند. کاربید بور عمدتاً به میله‌های قابل کنترل در سایت‌های راکتور هسته‌ای ساخته می‌شود، اما گاهی اوقات برای افزایش سطح به شکل پودر در می‌آید.
دارای ویژگی های چگالی کم، استحکام بالا، پایداری در دمای بالا و پایداری شیمیایی خوب است. در مواد مقاوم در برابر سایش، تقویت‌کننده‌های سرامیکی، به ویژه زره‌های سبک، جاذب‌های نوترون راکتور و غیره استفاده می‌شود. . در برخی مکان ها می تواند جایگزین الماس گران قیمت شود و معمولاً در سنگ زنی، سنگ زنی، حفاری و غیره استفاده می شود.
اکسید بور، فرمول شیمیایی: B2O3، همچنین به عنوان تری اکسید بور شناخته می شود، اکسیدی است که با بور جایگزین می شود. این یک جامد مومی سفید رنگ است که عموماً در حالت آمورف وجود دارد و به سختی کریستال می شود، اما می تواند پس از بازپخت با شدت بالا نیز متبلور شود. این سخت ترین ماده شناخته شده برای متبلور شدن است. هنگامی که به عنوان یکی از کاتالیزورها استفاده می شود، می تواند بسیاری از اکسیدهای فلزی هیدروکسیدها را حل کند، بورات شیشه ای و متابورات (شیشه) با رنگ های مشخص تولید کند و ترکیبات بور عنصری و بور ریز را تهیه کند. همچنین می توان آن را با انواع اکسیدها ترکیب کرد تا شیشه بور، شیشه نوری، شیشه مقاوم در برابر حرارت، شیشه ابزار، فیبر شیشه، مواد محافظ نور و غیره با رنگ های مشخص ساخته شود. مواد افزودنی و خشک کننده های ضد حریق برای رنگ های تزئینی درخت.