نقش کاربید بور (B4C) در میله های جوشکاری
مقاومت در برابر سایش افزایش یافته
کاربید بور یکی از سخت ترین مواد سرامیکی شناخته شده است. سختی بالا و مقاومت در برابر سایش آن را به یکی از اجزای اصلی میله های جوشکاری روکش فلزی مقاوم در برابر سایش تبدیل می کند. در طی فرآیند روکش، ذرات کاربید بور در زمینه فلز جوش به عنوان یک فاز سخت برای تشکیل یک ساختار مواد مرکب جاسازی می‌شوند که به طور قابل توجهی مقاومت سایشی سطح را بهبود می‌بخشد و برای تعمیر قطعات به راحتی فرسوده مانند ماشین‌آلات معدنی و غلتک‌های سنگ شکن مناسب است.
پایداری در دمای بالا و حفاظت قوس
نقطه ذوب کاربید بور تا 2450 درجه سانتیگراد است و می تواند در دماهای جوشکاری بالا پایدار بماند. افزودن کاربید بور به پوشش می تواند مقاومت در برابر دمای بالای پوشش را افزایش دهد، تجزیه زودرس پوشش را کاهش دهد، ثبات قوس و آزاد شدن مداوم گاز محافظ (مانند CO2) را تضمین کند، هوا را به طور موثر ایزوله کند و از اکسید شدن حوضچه مذاب جلوگیری کند.
آلیاژسازی و پالایش دانه
در اثر قوس با دمای بالا، کاربید بور ممکن است تا حدی تجزیه شده و بور (B) و کربن (C) را آزاد کند. بور می تواند به داخل حوضچه مذاب نفوذ کند و در تصفیه دانه ها نقش داشته باشد و در نتیجه استحکام و چقرمگی جوش را بهبود بخشد. در عین حال، افزودن کربن می‌تواند محتوای کربن فلز جوش را تنظیم کند، سختی و مقاومت در برابر سایش را بهینه کند، اما مقدار آن باید کنترل شود تا از افزایش شکنندگی جلوگیری شود.
اثر اکسید زدایی و تصفیه کمکی
بور میل ترکیبی قوی برای اکسیژن دارد و می تواند با اکسیژن موجود در حوضچه مذاب ترکیب شود و اکسیدهای بور (مانند B2O3) را تشکیل دهد، آخال های اکسید را کاهش دهد و خلوص جوش را بهبود بخشد. اگرچه این اثر اکسید زدایی به اندازه دی اکسید کننده های سنتی (مانند سیلیکون و منگنز) قابل توجه نیست، اما می توان از آن به عنوان یک مکانیسم تصفیه مکمل استفاده کرد.
سناریوهای کاربرد ویژه
در صنعت هسته ای یا زمینه محافظت از نوترون، کاربید بور ممکن است در میله های جوشکاری ویژه به دلیل توانایی جذب نوترون عالی برای افزایش عملکرد محافظ نوترون جوش استفاده شود، اگرچه این کاربرد نسبتاً طاقچه است.